Waarom heb je toch zo’n hekel aan links, vroeg mijn nichtje laatst. Zij (leeftijd next generation/millennial) staat in een stad op de kandidatenlijst voor GroenLinks en is ook op Facebook politiek actief. Ik kreeg haar vraag dan ook in het openbaar via Facebook. Het antwoord geef ik hier.
Heilige huisjes
Ik heb een hekel aan links. Dat is waar. Vroeger was ik ook links, toen dat nog ergens op sloeg. In mijn tijd betekende links vooral: trappen tegen heilige huisjes, tot ze omvielen. Wat er daarna nog rechtop stond, dat stelde écht wat voor. De rest was bekrompen flauwekul. Heel veel heilige huisjes sneuvelden, gelukkig. De kerk, het huwelijk, de positie van de man, de preutsheid in het openbaar, de verzuiling, het ouderwetse gezag…. De ketenen van de bekrompenheid werden afgeworpen, de spruitjeslucht trok op en iedereen in dit land kreeg de ruimte om zijn eigen koers te kiezen, ook de zwakkeren in de samenleving, om te denken wat hij dacht, te vinden wat hij vond, te zeggen wat hij zeggen wou en te doen wat hij wou doen.
Vrijheid
Individuele vrijheid, dat was de inzet. Dat ging bepaald niet vanzelf, lieve nicht. Het establishment was geschokt en vocht hard terug. Er werden jongeren door hun families verstoten omdat ze de moed hadden de kerk te verlaten. Er werden zonen en dochters onterfd omdat ze ongehuwd gingen samenwonen. Er werden mensen uit hun functie ontheven omdat ze te progressief waren. Er moest dus gevochten worden voor die vrijheid, om op die manier zelf kunnen ontdekken wat de wereld en de waarheid voor jou te bieden had. Daarvoor moesten de heilige huisjes sneuvelen. Zo ontstond onze vrije westerse samenleving. Met maximale kansen op succes.
Links op de troon
Maar wat gebeurde er? Links werd zelf het establishment. Links klom op de tronen, maakte de mars door de instituties en nam het onderwijs en de publieke omroep over en is thans de communis opinio in talkshows. Dat zou op zich geen probleem zijn als links niet de waarheid in pacht had, zoals de kerken dat ooit hadden. Links kijkt vanuit de moral high ground neer op niet-links. Met tribaal genoegen wordt de wereld ingedeeld als ‘een van ons’ (goed) versus ‘een uit het populistische kamp’ (fout).
Links knijpt een oogje dicht als het om linkse excessen gaat zoals social justice warriors, of erger: ‘anti-fascisten’ waarbij zelfs vernielzucht en geweld vergoelijkt wordt. Maar het ergste is nog: links is islam-omhelzer geworden. Filmmaker Eddy Terstall weet dat treffend te verwoorden : “.. … hoe progressieven en vooral ex-feministen zich het vuur uit de sloffen lopen om de islam te verdedigen en hoe die blind smoorverliefd zijn op de hoofddoek, terwijl ze ooit hun bh’s verbrandden.”
Wensdenken
Verblind door wensdenken brengen zij de individuele vrijheid keihard in gevaar. Met subsidiegelden bouwen ze alweer hele straten vol nieuwe heilige huisjes, om de waarheid, die de wens nu eenmaal niet welgevallig is, te bedekken. Wie niet in dat straatje loopt heeft een probleem. Heilige huisjes opbouwen om nieuwe flauwekul te beschermen, wie had dat ooit gedacht? In hun tuintjes kweken ze lange tenen, weelderig als wilde wingerd. Vóór je het weet kruipt die tegen je op en snoert jou de mond omdat iemand is gekwetst. Steeds minder mag er gezegd worden. Steeds minder mag er getoond worden.
De dominee-bestrijders van weleer zijn zelf op de kansel geklommen en verkondigen wat wij moeten denken, wat we mogen zeggen en hoe we ons leven duurzaam moeten inrichten. De godsdienst-bestrijders van weleer omarmen de meest intolerante godsdienst in de wereld. Ze rollen vol ontzag de rode loper uit voor vrouwenonderdrukking, homohaat, groepsvoorschriften en dwingelandij. Links is het tegenovergestelde van zichzelf geworden en herbouwt met dromerige blik wat ze in de 20e eeuw nog zo gepassioneerd heeft neergehaald. Zo wordt de vrijheid weer weggegeven.
En daarom, lieve nicht van me, heb ik een grondige hekel aan links.
https://opiniez.com/2018/03/13/waarom-ik-een-hekel-heb-aan-links/yorienvdh/